حدود سه دهه است در ایران,که فعالان سیاسی و اجتماعی به دنبال محاکمه های نا عادلانه غیر واقعی و غیر انسانی دستگاههای جمهوری اسلامی به انجام اقدامات آشوب طلبانه,اقدام علیه امنیت داخلی,اقدام علیه حاکمیت,توهین به دین و مقدسات مذهبی و محاربه به جرمهای بسیار سنگین و اعدام محکوم میشوند.
با این وجود سازمان ملل متحد,فدراسیونهای بین المللی حقوق بشر و سازمان دیدبان حقوق بشر همچنان بیانیه و اطلاعیه از خود صادر میکنند.و  از جمهوری اسلامی تقاضا دارند که تعهدات بین المللی خود را فراموش نکند .
این در حالیست که شکنجه گاههای جمهوری اسلامی به زور و با انواع و اقسام شکنجه های جسمی و روانی از فعالان سیاسی و اجتماعی اعتراف میگیرند.
این در حالیست که تعدی به حرمت,آزادی و زندگی انسانها در این جغرافیا روز به روز بیشتر و شدیدتر میشود و نیز هیچ انسانی از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود امنیت,آرامش,امکانات رفاهی,و کار متناسب با توانایی خود برخوردار نیست.
باعث تاسف و شرم است که بگوییم انسان امروز در هزاره سوم و با تمام دستاوردهای علمی اقتصادی و انقلابی خود هنوز در گوشه گوشه این جهان و با کمیت خیره کننده فقط ابزار و وسیله هایی هستند تحت سلطه و در خدمت کسب منافع نظامهای سیاسی و استثمارگر.
به دنبال صدور حکم اعدام سه نفر از فعالین اجتماعی از طرف دادگاه های جمهوری اسلامی برای “فرزاد کمانگر”,”علی حیدریان”و “فرهاد وکیلی” بعد از ۱۸ ماه در زندانها و سلولهای انفرادی جمهوری اسلامی و گرفتن اعتراف زیر وحشیانه ترین شکنجه ها.
ما انسانهای آزادی خواه و برابری طلب و جمعی از فعالین اجتماعی این احکام را شدیدا محکوم میکنیم و از همه انسانهای آزادی خواه و برابری طلب میخواهیم در برابر این همه ظلم نا برابری و بی عدالتی ساکت نمانده و با اعتراضات خود خواستار لغو احکام صادره علیه این فعالین باشند.