جاری واهه‌یه‌ ده‌ نێوان پێکه‌نین و گریاندا نازانم کامیان ڕه‌وایه‌

له‌ دووی من مه‌گه‌ڕێ دایه‌، نێوی من مه‌هێنه‌ سه‌ر زمان له‌ ده‌رکی ئه‌و زیندانه‌، لێره‌ له‌ دووی من مه‌گه‌ڕێ، ئه‌ستێره‌ ده‌ پرچت که‌وتوون، به‌ ماندوویی و چاوی به‌گریانه‌وه‌ هه‌ڵیان مه‌وه‌رێنه‌. ڕۆژگارێکی سه‌یره‌ گوڵم! ئێواران دڵم ده‌گیرێ. هه‌ر وه‌ک هه‌دادانم لێهه‌ڵگیرابێ. نازانم به‌ڵام زۆر ساڵه‌ به‌و دڵته‌نگییه‌ ڕاهاتووم. ئێستێ، ئیدی شێعری شاملوو. سیغاری سه‌رلێو و ئیستیکانه‌ […]

” روژگار یکی سیره گلم” / نامه ای از فرزاد کمانگر

دنبال من نگرد مادر نام مرا بر زبان نیاور در مقابل در این زندان اینجا دنبال من نگرد ستاره افتاده بر گیس تو آن را نکن خسته و گریان غروب ها دلم میگیرد. نوعی بی قراری به سراغم می آید. نمی دانم چرا ولی سالهاست به این دلتنگی ها عادت کردم. حالا دیگر شعر شاملو، […]