به نام خداوند جان و خرد
بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان استان کردستان ـ اردیبهشت ۱۳۸۷
معلمان آگاه و بزرگوار استان کردستان؛
دستانتان تواناتر از همیشه، قلب‌هایتان گرم از شور یاددادن و اندیشه‌هایتان تابناک از آفتاب حقیقت!
همراهی شما همکاران ارجمند با حرکات اعتراضی معلمان سراسر کشور در اسفند ۱۳۸۵ و بهار ۱۳۸۶ نشان از اراده شما برای خلق حماسه‌ای دیگر از حق‌طلبی بود. درود بر شما همراهان که زمزمه‌های «نمی‌توانیم» و «نمی‌گذارند» خللی در اراده استوارتان برای مطالبه حق ایجاد نکرد و با شکستن سکوت کاذب، فریاد اعتراض خویش را به گوش همگان رساندید.
ما طی سال‌ها با نجابت و قانون‌مداری با مقامات اداری و دولتی بسیاری به گفتگو نشستیم و حقوق، جایگاه و شأن به یغما رفته خویش را طلب کردیم، اما مقامات مسئولی که فکر می‌کردیم «مسئول» فرهنگ و نگران آموزش و پرورش این ملک هستند تنها «مقام» بودند و دیگر هیچ. در این سال‌ها وعده‌های بسیار شنیدیم و امیدهای دو چندان بستیم، اما از جانب قدرت پاسخی جز انکار نگرفتیم. البته به توانی در خود که از آن غافل بودیم و اتحاد و همبستگی فرهنگ‌سازی که از اراده‌ی ما حاصل می‌شد پی بردیم. ما بهتر و بیشتر از پیش به حقانیت مطالباتمان و به نتیجه‌ی روشنی که از طلب آنها حاصل خواهد شد ایمان آورده‌ایم و جز این نیز نخواهد شد چرا که اراده خداوند بر تحقق حق و عدالت در جهان قرار گرفته است.
فرهنگیان ارجمند؛
اینک و در آستانه‌ی روز معلم، ضمن گرامیداشت یاد معلم شهید «دکتر خانعلی» که جانش را بر سر آرمان معلمیش نهاد و با امید این که دیگر هیچگاه هزینه مبارزات صنفی چنان بالا نرود که برای تحقق آرمانهایمان به نهادن جان بر سر دست نیاز باشد، به اختصار نکات چندی را یادآور می‌شویم:
مسئولان همچون روال سالیان اخیر، نمایش تلخ و کسالت‌آور «پرداخت مطالبات میلیاردی فرهنگیان» را به راه انداخته‌اند. ظاهراً سیاست «از این ستون تا آن ستون فرج است» به سیاست حاکم در حوزه‌ی آموزش و پرورش بدل شده است و توهم این که «دروغ تا بزرگتر، باور آن آسانتر»، موجب شده است هر سال با نزدیک شدن به هفته معلم، بازار وعده وعیدهای میلیاردی گرم شود. چنین سیاستی نه تنها به بلندتر شدن دیوار بی‌اعتمادی میان معلمان و مسئولان دامن می‌زند، بلکه با توجه به تکراری بودن آن، اعتبار خویش را نزد سایر اقشار مردم نیز از دست داده است. مردم نیز اینک همچون معلمان می‌پرسند اگر این وعده‌ها حقیقت دارد چرا این چاه «ویل» هیچگاه پر نمی‌شود؟ صرف‌نظر از این که مطالبات جامعه معلمی کشور به مطالبات مادی و ریالی ختم نمی‌شود و تشکلهای صنفی بارها و بارها در بیانیه‌ها و تجمعات خویش اهم خواسته‌های صنفی خود را بیان داشته‌اند، ضرورت دارد همکاران ارجمند به آگاه سازی سایر اقشار در خصوص مطالبات جامعه فرهنگیان همت گماشته و مانع از تفرقی گردند که دیگرانی آروزیش را دارند.
ما معلمان استان کردستان نیز همچون سایر معلمان کشور معتقدیم که در کشوری با امکانات بسیار و سرمایه‌های ملی هنگفت، نگاه به آموزش و پرورش همچون اولویت اول، اختصاص بودجه‌ای متناسب را می‌طلبد که در واقع سرمایه‌گذاری بلند مدت ملی و اجتماعی است و نتایج مثبت آن در توسعه پایدار این مرز و بوم خود را می‌نمایاند. این‌که حقوق و مزایای ما تناسبی با خدمت و رسالت ما در جامعه ندارد حقیقتی آشکار است که محصول آن پرداختن معلمان به مشاغل غیرتخصصی و عدم اهتمام آنان به امر آموزش و در نتیجه بازتولید دور باطل توسعه‌نیافتگی در کشور است. لذا اگر اولین و رساترین صدای اعتراضی فرهنگیان مربوط به مشکلات اقتصادی و تنگناهای معیشتی آنان است، ناشی از این واقعیت است که قدم اول برای حفظ و ارتقای شأن معلم در جامعه، پرداختن فارغ از دغدغه و نگرانی معیشتی و اقتصادی معلمان به امر آموزش و تدریس است. در کشوری که میانگین بازده مفید کارکنان دولت در روز براساس آمار رسمی تنها ۵۴ دقیقه است، معلمان با حداقل با ۴ روز کار در هفته، دست‌کم روزانه ۲۰۰ دقیقه تدریس کرده و بازده مفید دارند که با میزان فعالیت سایر کارکنان قابل قیاس نیست. طنز تلخ این که در چنین شرایطی حقوق معلمان را متناسب با میزان کار آنان اعلام می‌کنند که علتی نمی‌تواند داشته باشد جز تجاهل‌العارف.
ما معلمان استان کردستان، حق خویش می‌دانیم تا احقاق حقوق صنفی خویش همگام با سایر معلمان کشور به اقدامات مسالمت‌آمیز اعتراضی خود ادامه داده و برای حفظ شأن انسانی معلم و ارتقای جایگاه اجتماعی او، دیگر باره بر خواسته‌های صنفی خویش پای بفشاریم. خواسته‌هایی که تکرارش برای آنهایی که نمی‌خواهند بشنوند در هر مناسبتی ضرورت دارد: ارتقای کیفیت فضاهای آموزشی؛ افزایش سرانه آموزشی؛ تجهیز مدارس به تکنولوژی آموزشی روز؛ رفع بحران مدارس غیراستاندارد؛ نهادینه کردن نظام مدیریت انتخابی، تمرکززدایی و توسعه آزادی بیان در آموزش و پرورش و رفع تنگناهای مادی و معیشتی معلمان از اهم این خواسته‌هاست.
در خاتمه ما فرهنگیان استان کردستان، اولویت مطالبات خویش و برنامه‌های آتی خود را به شرح زیر اعلام کرده و امیدواریم اراده‌ای راستین برای تحقق آنها وجود داشته باشد:
۱ ـ ضمن یادآوری یاد دوستان در تبعیدمان آقایان «پیمان نودینیان» و «اسکندر لطفی» و سایر دوستانی که در سراسر کشور با احکام تلخ تبعید، تعلیق و زندان مواجه شده‌اند و با تأکید دوباره بر محکوم کردن برخورد قضایی و امنیتی با اعتراضات صنفی؛ نگرانی عمیق و آزردگی شدید خود را از صدور حکم اعدام برای همکار عزیزمان آقای «فرزاد کمانگر» عضو هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان استان کردستان شاخه کامیاران ابراز داشته و با محکوم کردن صدور چنین حکم ناعادلانه‌ای، او را به گواه سال‌ها خدمت صادقانه‌اش در آموزش و پرورش شایسته تقدیر و صدرنشینی دانسته و مطالبه آزادی و بازگشت این همکار شجاع را به خانواده آموزش و پرورش حق مسلم خویش می‌دانیم.
۲ ـ تحقق آموزش و پرورش پویا را در گرو تحقق مطالبات صنفی پیش گفته خویش دانسته و ضمن درخواست پرداخت فوری مطالبات مادی فرهنگیان (هزینه مسکن، مرخصی مناطق محروم، حق التدریس همکاران و پاداش پایان خدمت)، صدور بخشنامه‌های خلع‌الساعه، انتصابات فامیلی و تغییرات سلیقه‌ای را به زیان آموزش و پرورش دانسته و نتیجه همه اینها را سرعت بخشیدن به سیر قهقرایی آموزش و پرورش می‌دانیم.
۳ ـ ما فرهنگیان استان کردستان برای بیان آزادنه مطالبات خویش و به نشانه اعتراض، روز پنجشنبه ۱۲/۲/۸۷ در ادارات شهرستانها و سازمان در مرکز استان از ساعت ۹ صبح الی ۱۲ ظهر تجمع مسالمت‌آمیز برگزار خواهیم کرد
بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان استان کردستان ـ اردیبهشت ۱۳۸۷
معلمان آگاه و بزرگوار استان کردستان؛
دستانتان تواناتر از همیشه، قلب‌هایتان گرم از شور یاددادن و اندیشه‌هایتان تابناک از آفتاب حقیقت!
همراهی شما همکاران ارجمند با حرکات اعتراضی معلمان سراسر کشور در اسفند ۱۳۸۵ و بهار ۱۳۸۶ نشان از اراده شما برای خلق حماسه‌ای دیگر از حق‌طلبی بود. درود بر شما همراهان که زمزمه‌های «نمی‌توانیم» و «نمی‌گذارند» خللی در اراده استوارتان برای مطالبه حق ایجاد نکرد و با شکستن سکوت کاذب، فریاد اعتراض خویش را به گوش همگان رساندید.
ما طی سال‌ها با نجابت و قانون‌مداری با مقامات اداری و دولتی بسیاری به گفتگو نشستیم و حقوق، جایگاه و شأن به یغما رفته خویش را طلب کردیم، اما مقامات مسئولی که فکر می‌کردیم «مسئول» فرهنگ و نگران آموزش و پرورش این ملک هستند تنها «مقام» بودند و دیگر هیچ. در این سال‌ها وعده‌های بسیار شنیدیم و امیدهای دو چندان بستیم، اما از جانب قدرت پاسخی جز انکار نگرفتیم. البته به توانی در خود که از آن غافل بودیم و اتحاد و همبستگی فرهنگ‌سازی که از اراده‌ی ما حاصل می‌شد پی بردیم. ما بهتر و بیشتر از پیش به حقانیت مطالباتمان و به نتیجه‌ی روشنی که از طلب آنها حاصل خواهد شد ایمان آورده‌ایم و جز این نیز نخواهد شد چرا که اراده خداوند بر تحقق حق و عدالت در جهان قرار گرفته است.
فرهنگیان ارجمند؛
اینک و در آستانه‌ی روز معلم، ضمن گرامیداشت یاد معلم شهید «دکتر خانعلی» که جانش را بر سر آرمان معلمیش نهاد و با امید این که دیگر هیچگاه هزینه مبارزات صنفی چنان بالا نرود که برای تحقق آرمانهایمان به نهادن جان بر سر دست نیاز باشد، به اختصار نکات چندی را یادآور می‌شویم:
مسئولان همچون روال سالیان اخیر، نمایش تلخ و کسالت‌آور «پرداخت مطالبات میلیاردی فرهنگیان» را به راه انداخته‌اند. ظاهراً سیاست «از این ستون تا آن ستون فرج است» به سیاست حاکم در حوزه‌ی آموزش و پرورش بدل شده است و توهم این که «دروغ تا بزرگتر، باور آن آسانتر»، موجب شده است هر سال با نزدیک شدن به هفته معلم، بازار وعده وعیدهای میلیاردی گرم شود. چنین سیاستی نه تنها به بلندتر شدن دیوار بی‌اعتمادی میان معلمان و مسئولان دامن می‌زند، بلکه با توجه به تکراری بودن آن، اعتبار خویش را نزد سایر اقشار مردم نیز از دست داده است. مردم نیز اینک همچون معلمان می‌پرسند اگر این وعده‌ها حقیقت دارد چرا این چاه «ویل» هیچگاه پر نمی‌شود؟ صرف‌نظر از این که مطالبات جامعه معلمی کشور به مطالبات مادی و ریالی ختم نمی‌شود و تشکلهای صنفی بارها و بارها در بیانیه‌ها و تجمعات خویش اهم خواسته‌های صنفی خود را بیان داشته‌اند، ضرورت دارد همکاران ارجمند به آگاه سازی سایر اقشار در خصوص مطالبات جامعه فرهنگیان همت گماشته و مانع از تفرقی گردند که دیگرانی آروزیش را دارند.
ما معلمان استان کردستان نیز همچون سایر معلمان کشور معتقدیم که در کشوری با امکانات بسیار و سرمایه‌های ملی هنگفت، نگاه به آموزش و پرورش همچون اولویت اول، اختصاص بودجه‌ای متناسب را می‌طلبد که در واقع سرمایه‌گذاری بلند مدت ملی و اجتماعی است و نتایج مثبت آن در توسعه پایدار این مرز و بوم خود را می‌نمایاند. این‌که حقوق و مزایای ما تناسبی با خدمت و رسالت ما در جامعه ندارد حقیقتی آشکار است که محصول آن پرداختن معلمان به مشاغل غیرتخصصی و عدم اهتمام آنان به امر آموزش و در نتیجه بازتولید دور باطل توسعه‌نیافتگی در کشور است. لذا اگر اولین و رساترین صدای اعتراضی فرهنگیان مربوط به مشکلات اقتصادی و تنگناهای معیشتی آنان است، ناشی از این واقعیت است که قدم اول برای حفظ و ارتقای شأن معلم در جامعه، پرداختن فارغ از دغدغه و نگرانی معیشتی و اقتصادی معلمان به امر آموزش و تدریس است. در کشوری که میانگین بازده مفید کارکنان دولت در روز براساس آمار رسمی تنها ۵۴ دقیقه است، معلمان با حداقل با ۴ روز کار در هفته، دست‌کم روزانه ۲۰۰ دقیقه تدریس کرده و بازده مفید دارند که با میزان فعالیت سایر کارکنان قابل قیاس نیست. طنز تلخ این که در چنین شرایطی حقوق معلمان را متناسب با میزان کار آنان اعلام می‌کنند که علتی نمی‌تواند داشته باشد جز تجاهل‌العارف.
ما معلمان استان کردستان، حق خویش می‌دانیم تا احقاق حقوق صنفی خویش همگام با سایر معلمان کشور به اقدامات مسالمت‌آمیز اعتراضی خود ادامه داده و برای حفظ شأن انسانی معلم و ارتقای جایگاه اجتماعی او، دیگر باره بر خواسته‌های صنفی خویش پای بفشاریم. خواسته‌هایی که تکرارش برای آنهایی که نمی‌خواهند بشنوند در هر مناسبتی ضرورت دارد: ارتقای کیفیت فضاهای آموزشی؛ افزایش سرانه آموزشی؛ تجهیز مدارس به تکنولوژی آموزشی روز؛ رفع بحران مدارس غیراستاندارد؛ نهادینه کردن نظام مدیریت انتخابی، تمرکززدایی و توسعه آزادی بیان در آموزش و پرورش و رفع تنگناهای مادی و معیشتی معلمان از اهم این خواسته‌هاست.
در خاتمه ما فرهنگیان استان کردستان، اولویت مطالبات خویش و برنامه‌های آتی خود را به شرح زیر اعلام کرده و امیدواریم اراده‌ای راستین برای تحقق آنها وجود داشته باشد:
۱ ـ ضمن یادآوری یاد دوستان در تبعیدمان آقایان «پیمان نودینیان» و «اسکندر لطفی» و سایر دوستانی که در سراسر کشور با احکام تلخ تبعید، تعلیق و زندان مواجه شده‌اند و با تأکید دوباره بر محکوم کردن برخورد قضایی و امنیتی با اعتراضات صنفی؛ نگرانی عمیق و آزردگی شدید خود را از صدور حکم اعدام برای همکار عزیزمان آقای «فرزاد کمانگر» عضو هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان استان کردستان شاخه کامیاران ابراز داشته و با محکوم کردن صدور چنین حکم ناعادلانه‌ای، او را به گواه سال‌ها خدمت صادقانه‌اش در آموزش و پرورش شایسته تقدیر و صدرنشینی دانسته و مطالبه آزادی و بازگشت این همکار شجاع را به خانواده آموزش و پرورش حق مسلم خویش می‌دانیم.
۲ ـ تحقق آموزش و پرورش پویا را در گرو تحقق مطالبات صنفی پیش گفته خویش دانسته و ضمن درخواست پرداخت فوری مطالبات مادی فرهنگیان (هزینه مسکن، مرخصی مناطق محروم، حق التدریس همکاران و پاداش پایان خدمت)، صدور بخشنامه‌های خلع‌الساعه، انتصابات فامیلی و تغییرات سلیقه‌ای را به زیان آموزش و پرورش دانسته و نتیجه همه اینها را سرعت بخشیدن به سیر قهقرایی آموزش و پرورش می‌دانیم.
۳ ـ ما فرهنگیان استان کردستان برای بیان آزادنه مطالبات خویش و به نشانه اعتراض، روز پنجشنبه ۱۲/۲/۸۷ در ادارات شهرستانها و سازمان در مرکز استان از ساعت ۹ صبح الی ۱۲ ظهر تجمع مسالمت‌آمیز برگزار خواهیم کرد
انجمن صنفی معلمان استان کردستان
اردیبهشت
