در پی اعلام روز همبستگی و همراهی با فرزاد کمانگر تعدادی از دانشجویان و اعضای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران با گردهمایی در کنار مقبره کورش کبیر “پایه گذار منشور جهانی حقوق بشر” ضمن اعتراض به نقض سیستماتیک حقوق بشر خواستار حمایت و آزادی فرزاد کمانگر ، معلم اعدامی گشتند . در این مراسم کیکی به همین مناسبت نیز تهیه گشته بود که پس از پایان مراسم به همراه رنجنامه و نامه های فرزاد کمانگر در بین حاضرین توزیع گردید ، در پایان بیانیه قرائیت شده این مراسم و در ضمیمه چند تصویر از این موضوع به پیوست میباشد .
بیانیه قرائت شده :
اینجا پاسارگاد است.آرامگاه مردی که حقوق بشررا پایه ریزی کرد. ما امروز دراین مکان مقدس، گردهم آمدیم تا یادی کنیم از همه فعالان عرصه حقوق بشر که درتلاش برای شایسته زیستن، گرفتار شدند.
فرزاد کمانگر، معلمی از دیار کردستان، یکی ازاین بی شماران است. مردی که درمحروم ترین نقاط این سرزمین، فرزندان آفتاب را برای تابیدن مهیا میکرد. اوکه دلش به حال پرپر شدن گلهائی میسوخت که باغبان، با ادعای محافظت، لگد مالشان میکرد، اوکه میخواست حصاری باشد برای دفاع ازباغچه انسانیت، اوکه نمیتوانست ببیند نیلوفرهای سرزمینش درمرداب بیعدالتی وتبعیضها فرومیروند، اوکه به اندازه تمام شاگردانش غصه دار بود و بیشتر ازهمه اطرافیانش دغدغه داشت، اینگونه تاوان پس داد.
همین بزرگواری اش را کوچکواره ها نتوانستند تاب بیاورند وزمانیکه من وما، به روزمره گی خویش دچاربودیم، برای انسانیت، حکم حبس بریدند، شکنجه اش کردند و طناب دارش را با تار ظلم خویش و پود غفلت ما بافتند. وای برمن وما که به بیهوده گردیها دچاریم. تلنگری باید وجدانهایمان را وحرکتی باید گامهای خشکیده مان را. امروز دراین مکان مقدس، سوگند یاد خواهیم کرد که خود را ازاسارت هنوزها رهاسازیم و فریاد بزنیم که مابیداریم و بیدار خواهیم کرد خفتگان ناآرام را.
فرزاد،سمبلی است بر تارک رؤیای آزادی که با دستان پرتوان ما، این رؤیا به واقعیت خواهد پیوست. قدری بیندیشیم وبیاد آوریم که ما انسانیم واینگونه زیستن، شایسته مانیست. فرصتی بنام زندگی، یکباردراختیار ماست. وقتی میشود درسایه رفاه، امنیت، آزادی، برابری، صلح و آشتی زیست، چرابه جور دیگرتن دهیم؟ چرا آنانی را که برای حقوق ما به تکاپو افتاده اند، دراین نبرد نابرابر تنها بگذاریم؟
امروز، روز فرزاداست. روز همبستگی ما با فرزاد وفرزادهای سرزمینمان و فردا، آغازی دوباره است برای پیمودن این راه دشوارتا رسیدن به آزادی.
یکبار دیگر،منشور حقوق بشرکوروش بزرگ را درذهن خویش مرور میکنیم وبرای آقایان قاریان قانون نیز، تنها به اصل نوزده، بیست وسه، بیست وچهار، سی ودو، سی وهفت، سی وهشت وسی ونهم قانون اساسی، اشاره میکنیم. قوانینی که نوشته میشوند اما، بستری برای اجرانمی یابند.از آقایان حافظ قانون میخواهیم برایمان توجیه کنند این نقض آشکار حقوق بشررا!
ما راه خویش راادامه خواهیم داد. دوستان دانشجوئی که امروز با تمام محدودیتها دراین مراسم درخشیدند،هموطنانی که حضورشان بارقه امید را دردلمان زنده کرد،مردمی که امروز درشهرشیراز رنجنامه فرزاد را خواندند وبنام انسانیت برای رهائی یک انسان امضادادند، فرزادراتنها نخواهندگذاشت. اینان همه فریاد خواهند شد وتا تحقق آزادی، خاموش نخواهند گرفت.
گزارشگر سما بهمنی
واحد زندانیان سیاسی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
۱۲/۲/۸۷
