۹ اردیبهشت ۱۳۸۸ – کمپین بین المللی حقوق بشردر ایران امروز اعلام کرد که در حالی به اول ماه می؛ روز جهانی کارگر در ایران نزدیک می شویم نه تنها کارگران وفعالان حقوق کارگری که در سالهای گذشته در تدارک برگزاری جشن اول ماه می بودند، در یکسال گذشته محاکمه و محکوم شده اند، شلاق خورده اند و به زندان افتاده اند وهنوز منصور اسانلو، ابراهیم مددی، فرزاد کمانگرو غالب حسینی در زندانند، بلکه تلاش های مقدماتی کارگران برای تدارک اول ماه می امسال با دستگیری بیش از ۷۳ نفر از کارگران درسنندج در روز جمعه ۲۸ فروردین ماه همراه بود.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: “روز جهانی کارگر برای کارگران ایران فرصت بیان خواسته ها واعلام همبستگی شان در کسب این خواسته هاست. محروم کردن کارگران از برگزاری مراسم مستقل از تشکل های دولتی، بازداشت و محاکمه آنها بخاطر تلاش برای برگزاری روز جهانی کارگر، نقض آشکار آزادی بیان، تجمع و تشکل کارگران است که دولت ایران طبق پیمان های بین المللی سازمان جهانی کار ملزم به تضمین آنهاست.”
این گزارش به وضعیت تشکلهای کارگری در سال گدشته میپردازد و شامل بخشهای زیر است: “احضار، بازداشت و محاکمه کارگران و اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه”، “ بازداشت، صدور و اجرای احکام زندان اعضای سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه”، ” احضار، بازداشت و زندانی کردن اعضای هئیت مدیره اتحادیه آزاد کارگران”، ” احضار، بازداشت و زندانی کردن اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری”، “احضار، بازداشت و محاکمه سایر فعالان کارگری و خبرنگاران” و ” منع فعالیت کانون های صنفی و شورای همآهنگی معلمان، بازداشت ها، احضارها و احکام صادره”.
غالب حسینی و عبدالله خانی از فعالان کارگری که قصد شرکت در مراسم اول ماه می سال ۱۳۸۷ در سنندج کردستان را داشتند، بازداشت و محاکمه شدند. آنها در روز سوم اسفند ماه به دادگستری سنندج احضار شدند. در آنجا حکم ۶ ماه حبس تعزیری و ۵۰ ضربه شلاق به آقای غالب حسینی و ۹۱ روز حبس تعزیری و ۴۰ ضربه شلاق به آقای عبدالله خانی ابلاغ و احکام شلاق آنها اجرا شد. آنها را به زندان مرکزی سنندج برای اجرای حکم زندان منتقل کردند.
در روز ۲۸ فروردین ماه ۱۳۸۸، در حالیکه بیش از ۷۰ نفر از کارگران برای دیدار با خانواده غالب حسینی که در زندان بسر می برد به منزل ایشان رفتند و می خواستند برای برگزاری اول ماه می امسال همآهنگی کنند با حمله نیروهای امنیتی بازداشت شدند. کارگران بازداشت شده پس از بازجویی و انگشت نگاری، بدون اینکه بپذیرند که وثیقه یا کفالت بگذارند تا غروب روز ۲۸ فروردین ماه آزاد شدند. در روز سوم اردیبهشت ماه نیز در شهر نقده، هشت نفر از فعالان کارگری و اعضای کمیته همآهنگی؛ صدیق خسروی، خسرو بوکانی، عمر اسمایل پور، ابراهیم اسمایل پور، اسعد مولودپور، جلیل شریفیان، خلیل شریفیان و مصطفی شریفی به حفاظت اطلاعات این شهرستان فراخوانده شدند. به گزارش کمیته همآهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، این کارگران مورد بازپرسی قرار گرفتند و آنها را برای شرکت در مراسم روز جهانی کارگر تهدید کردند.
کمیته برگزاری مراسم اول ماه می متشکل از ده تشکل مستقل کارگری طی اطلاعیه ای برای برگزاری اول ماه می در پارک لاله در تهران فراخوان داده است. همچنین اتحادیه آزاد کارگران ایران اعلام کرده است که نمایندگان ده کارخانه و کارگران خدمات بیمارستان توحید در سنندج طی نامه ای به تاریخ ۳۰ فروردین ماه ۱۳۸۸ از فرمانداری تقاضای مجوز برای برگزاری مراسم اول ماه می در سنندج کرد اما تاکنون این فرمانداری پاسخی به این نامه نداده است.
کمپین بین المللی حقوق بشردر ایران با اشاره به حمله به تجمعات کارگری، بازداشت و محاکمه کارگران سازمانده و شرکت کننده در مراسم اول ماه می سال های گذشته ضمن ابراز نگرانی از احتمال تکرار حوادث گذشته، از مقامات ایران خواست که به کارگران و تشکل های مستقل آنها اجازه برگزاری تجمعات مسالمت آمیز مستقل خود را طبق قانون اساسی وپیمان های بین المللی حقوق بشر و سازمان جهانی کاربدون هیچ گونه مداخله ای سریعا صادر کند. مقامات ایرانی باید جلوی هر گونه احتمال تنش و حرکات تهاجمی را به این تجمع ها بگیرد.
قبل از اول ماه می سال ۱۳۸۷، نیروهای امنیتی برای جلوگیری از برگزاری اول ماه می، شیث امانی؛ از کارگران اخراجی نساجی کردستان و نماینده کارگران این کارخانه را، بدون ابلاغ قبلی و در حالیکه وی در انتظار رای دادگاه تجدید نظر بود، بازداشت کردند تا حکم دو سال و نیم زندانی که بخاطربرگزاری مراسم اول ماه می سال ۱۳۸۶ در دادگاه بدوی علیه شیث امانی صادر شده بود، اجرا شود.
در همان روز اول ماه می سال ۱۳۸۷، سه نفر از فعالان کارگری؛ جوانمیر مرادی و طاها آزادی؛ از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران وسعید حضرتی در عسلویه بازداشت شدند.سعید حضرتی در چند روز اول آزاد شد. جوانمیر مرادی و طه آزادی پس از ۶ روز از بازداشتگاه عسلویه به اداره اطلاعات بوشهر منتقل شدند وتحت فشارهای فراوان مورد بازجویی قرار گرفتند و در ۲۷ خرداد ماه با ۱۰ میلیون تومان وثیقه آزاد شدند
روز قبل از اول ماه می ۱۳۸۷، در شهر اشنویه نیز ۴ نفر از فعالان کارگری؛ حمید اطهری و آرام ابراهیم خالص از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و خانم نسرین محمودی آذر بازداشت شدند.
در سنندج ۷ نفر؛ صلاح زمانی از اعضای کانون دفاع از حقوق کودکان، شیوا خیرآبادی، عبدالله نجار، غالب حسینی، علی حسینی، بهاء الدین صدوقی و سوسن رازانی که قصد شرکت در مراسم اول ماه می را در جلوی ساختمان سازمان تامین خدمات اجتماعی داشتند بازداشت شدند و سپس آزاد شدند. در روز ۱۵ مرداد ماه دادگاه شعبه ۱۰۱ جزایی سنندج برای چهار نفر از شرکت کنندگان در مراسم اول ماه می سال ۱۳۸۷ در شهر سنندج حکم زندان و شلاق صادر کرد. سوسن رازانی و شیوا خیرآبادی هر کدام به ۴ ماه زندان و ۱۵ ضربه شلاق، عبدالله خانی به ۹۱ روز زندان و ۴۰ ضربه شلاق، و سید غالب حسینی به ۶ ماه زندان و ۵ ضربه شلاق محکوم شدند. احکام شلاق سوسن رازانی و شیوا خیر آبادی در روز سی ام بهمن ماه ۱۳۸۷ در دادگستری سنندج به اجرا در آمد.
کارگران ایران در حالی بار نابسامانی اقتصادی و بیکاری را بر دوش می کشند که نه تنها از حداقل حقوق اقتصادی خود محروم هستند بلکه از حق تجمع و تشکل که در قانون اساسی و پیمان حقوق بنیادین سازمان جهانی کار برسمیت شناخته شده است و برای کاهش فشار اقتصادی بر کارگران کمک کننده است، نیز محروم هستند. تلاش کارگران برای ساماندهی برای بهره مندی از حقوق اقتصادی خود با سرکوب، بازداشت و محاکمه همراه است. این روند در سال گذشته شدت یافته و شکل تازه ای به خود گرفته است.
هادی قائمی در مورد سیاست های اعمال شده دولت علیه حقوق کارگران در سال گذشته گفت:”دولت فعالان کارگری را که برای تشکل یابی کارگران تلاش می کنند وهمچنین خود اتحادیه ها و سندیکاهای مستقل کارگری را در سال گذشته بیش از پیش هدف قرار داد تا بدینوسیله خیل عظیم کارگران را از پیوستن به این اتحادیه ها و اعمال خواسته های برحق شان بترساند. حبس طولانی مدت منصور اسانلو ومحروم کردن او از حقوق اولیه یک زندانی و اجرای حکم ناعادلانه زندان ابراهیم مددی، بازداشت محسن حکیمی، علی نجاتی و ادامه بازداشت و عدم لغو حکم فرزاد کمانگر، و آزار و اذیت سایر فعالان کارگری که تلاش می کنند که تشکل های مستقل کارگری ایجاد کنند، فقط برای ترساندن سایر کارگران از عواقب تشکل یابی است.”
منع فعالیت کانون های صنفی و شورای همآهنگی معلمان، بازداشت ها، احضارها و احکام صادره
معلمان عضو کانون های صنفی معلمان و اعضای شورای همآهنگی کانون های صنفی که مرکب از ۴۲ تشکل صنفی معلمان است، بخاطر اعتراضات بهمن ماه و اسفند ماه سال ۱۳۸۵ واردیبهشت ماه ۱۳۸۶، همچنان در سال ۱۳۸۷ مورد احضار و محاکمه قرار گرفتند. حدود ۲۰۰ پرونده قضایی و بیش از ۲۰۰۰ پرونده تخلف اداری در ادارات آموزش و پرورش برای فعالان کانون های صنفی معلمان تشکیل شد. به گفته آقای باغانی؛ دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران – تهران، تاکنون بیش از ۳۰۰ حکم انفصال، تبعید، اخراج، بازنشستگی اجباری، کسری حقوق و تنزل گروه برای معلمان فعال صنفی صادر شده است. صدور این احکام تخلفات اداری واحکام قضایی زندان برای معلمان فعال در کانون های صنفی در سال ۱۳۸۷ نیز ادامه یافت. تشکل های صنفی معلمان در اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ از سوی وزارت کشور غیر قانونی اعلام شد و کانون های صنفی برای ادامه فعالیت های خود و تشکیل جلسات با مشکلات عدیده ای مواجه بودند و بارها جلسات آنها با هجوم نیروهای امنیتی به خشونت و تشنج کشیده شد و تعدادی از معلمان بازداشت شدند.
نشست دور روزه شورای همآهنگی در روزهای ۲۰ و۲۱ تیرماه در منزل یکی از معلمان در رشت، اولین نشست کانون های صنفی معلمان بود که در سال ۱۳۸۷ با حمله نیروهای انتظامی روبروشد. در نیمه های روز اول برگزاری مراسم، نیروهای انتظامی به منزل آقای بهارستانی حمله کرده و با خشونت تمام معلمان را تهدید کردند که خانه را ترک کنند و به شهرهای خود بازگردند.
در روزسه شنبه ۲۶ شهریور ماه ۱۳۸۷ که کانون های صنفی معلمان برای تشکیل جلسه شورای همآهنگی در تهران برای برنامه ریزی برای بزرگداشت روز جهانی معلم در ۵ اکتبر، در ایستگاه متروی دانشگاه علم و صنعت قرار دیدار داشتند، توسط نیروهای انتظامی هفت حوض و نیروهای امنیتی لباس شخصی دستگیر شدند. نیروهای انتظامی به کمک بسیج در پله های خروجی مترو دانشگاه علم و صنعت در انتظار معلمان بودند و به محض خروج معلم ها آنها را درگروه های دو نفره و چند نفره دستگیر و به پاسگاه های از پیش تعیین شده در منطقه بردند. برخی از معلمان با ضرب و شتم نیروهای امنیتی بازداشت شدند؛ از جمله پیمان نودینیان از اعضای کانون صنفی معلمان کردستان. در مجموع ۳۷ معلم از کانون های صنفی معلمان سراسر کشور که به تهران آمده بودند، در ایستگاه مترو بازداشت شدند. موبایل های آنها مصادره شد . اتهام آنها تجمع غیر قانونی اعلام شده بود. در حالیکه از نظر معلمان اول اینکه اساسا تجمعی شکل نگرفته بود و دوم اینکه این نشست قرار بود در منزل شخصی برگزار شود. نکته سوم این بود که اساسا طبق قانون اساسی تجمع غیر مسلحانه آزاد است. معلم ها پس از بازجویی و انگشت نگاری ازساعت ۹و نیم شب روز ۱۶ شهریور ماه تا ساعت۱۱ صبح روز ۱۷ شهریور ماه آزاد شدند. موبایل ها آنها پس از دو ماه به نمایندگان کانون صنفی معلمان ایران تحویل داده شد.
معلمان بازداشت شده عبارت بودند از: گودرز شفیعیان از ممسنی استان فارس، محمد قهرمان از ابهر، اسماعیل عبدی از اسلامشهر، توفیق مرتضی پور از تبریز، محمد حسن داوودی از میاندوآب، مهدی نیک نژاد از تهران، محمد تقی بلاحی از تهران، محمد دهقان آزاد از کرج،احمد سوری از تهران، علی صفر منتجبی از تهران، علی اکبر باغانی از تهران، مسعود زینال زاده از تهران، محمود بهشتی لنگرودی از تهران، نادر قدیمی از همدان، فروزان از همدان، پیمان نودینیان از سسندج کردستان، رضا همتی از سنندج کردستان، اسماعیل ریحانی از سقز کردستان، علی نظری از ساری، مجتبی ابطحی از خمینی شهر، ستار زارع از خمینی شهر، نورالله برخوردار از خمینی شهر، ایرج جوادی از تهران، بهنام اسلامی از ابهر، عباس معارفی از تهران، مهدی بلهری از تهران، حامی حمیدی از تهران، هاشم سماجت از شیراز، مصطفی سپهر نیا از کاشان، بهارستانی از رشت، رمضانی از قلعه حسن خان در تهران، یوسف رفاهیت از همدان، علی حبیبی از دماوند، محمدعلی شاهدی از یزد.
در روز ۱۴ مهرماه ۱۳۸۷ که روز جهانی معلمان است، کانون صنفی معلمان طی اطلاعیه ای ازمعلمان خواست که در مقابل وزارت آموزش و پرورش تجمع کنند و ضمن بزرگداشت این روز شیرینی و گل درمیان عابران توزیع کنند. کانون صنفی معلمان قبل از برگزاری مطلع شد که برای این تجمع مجوزی صادر نشده است و بسرعت برنامه تجمع لغو شد. با این وجود زمانی که آقای میر اکبر رئیس زاده؛ از اعضای هئیت مدیره تهران در خیابان سپهبد قره نی در انتظار دوست خود بود، توسط نیروهای لباس شخصی بازداشت شد و به دفتر حراست وزارت آموزش وپرورش منتقل گردید. از ساعت ۳ تا ۷ بعد ازظهر آقای میر اکبر رئیس زاده مورد بازجویی قرار گفت. اسناد داخل کیف ایشان از جمله ۱۲۰ نسخه از جزوه منتشره توسط کانون صنفی معلمان ایران به مناسبت روز جهانی معلم ضبط شد. کارت ملی ایشان نیز از ایشان گرفته شد. همزمان با بازداشت موقت میر اکبر، سه معلم دیگر به نام های ایمان زاده، ماشینی و محمد میر قاضی به این طریق مورد بازداشت موقت و بازجویی قرار گرفتند. در تاریخ ۱۶ مهرماه ۱۳۸۷، از طرف پلیس امنیت فردی به نام آقای کریم زاده از طرف آقای خرسندی به آقای میر اکبر رئیس زاده تلفن می کند و ایشان را مورد توهین و تهدید قرار می دهد. در مقابل پاسخ آقای میر اکبر رئیس زاده که درخواست تلفنی برای حضور در پلیس امنیت غیر قانونی است، آقای کریم زاده ایشان را تهدید کرد که چنانچه از رفتن به پلیس امنیت خودداری نماید، او را در شب تاریک داخل گونی انداخته و با خود خواهند برد.
کانون صنفی معلمان ایران – تهران، در اعتراض به تاخیر در اجرای قانون نظام همآهنگ پرداخت و خدمات کشوری، فراخوانی برای تجمع در مقابل ساختمان شورای اسلامی برای روز ۱۱ دیماه ۱۳۸۷ داد. طبق گزارش های رسیده از شب قبل از تجمع، بیش از ۵۰۰۰ نیروی انتظامی و امنیتی در تمام ورودی های منتهی به ساختمان مجلس مستقر شدند. کانون صنفی معلمان ایران، در ساعات پایانی شب روز ۱۰ دی ماه تجمع را لغو کرد. تعدادی از همکاران که برای دیدار با نمایندگان مجلس، تلاش کردند که خود را به مقابل مجلس برسانند. تعداد نیروهای انتظامی بقدری زیاد بود که همه افراد تک تک مورد بازرسی قرار می گرفتند و در صورت معلم بودن بازداشت می شدند. به این ترتیب ۱۱ معلم و عضو کانون صنفی معلمان بازداشت شدند: باغانی، میر اکبر رئیس زاده، دهقان، اسماعیل عبدی، بداقی، داودی، اسدی، قنبری، رحمتی، اباذری و قریشیان. این افراد به کلانتری بهارستان تحویل داده شدند. و پس از بازجویی به دادگاه انقلاب شریعتی اعزام و پس از تشکیل پرونده و صحبت های قاضی پرونده؛ متین راسخ، به الزام به تعهد کتبی در پلیس امنیت، سرانجام ساعت ۵ بعدازظهر همه آزاد شدند.
فرزاد کمانگر؛ معلمی که به مدت ۱۲ سال در روستاهای کامیاران مشغول به تدریس بود و قبل از بازداشت، عضو فعال و مسئول روابط عمومی کانون صنفی معلمان کردستان بود و از روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر بشمار می رفت. فرزاد کمانگر در مرداد ماه ۱۳۸۵ در سفری به تهران، همراه با دو نفر از همسفران خود بازداشت و مورد بازجویی قرار می گیرد. علیرغم اینکه اولین بازجویی از فرزاد کمانگر منجر به دستور آزادی می شود، اما بلافاصله دستوربازداشت موقت او صادر می گردد. و به همراه دو نفر دیگر به اتهام محاربه در همکاری با حزب پ ک ک ترکیه در دادگاه به مدت کمتر از ۷ دقیقه برگزار و نهایتا در ۶ اسفندماه ۱۳۸۶، فرزاد توسط شعبه ۳۰ دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شد. حکم اعدام فرزاد توسط دیوان عالی در تاریخ ۲۱ تیرماه ۱۳۸۷ تائید شد. فرزاد کمانگر علیرغم اینکه توطئه امنیتی در پرونده او آشکار شده است، اما همچنان در وضعیت نامناسبی در زندان اوین در بازداشت است و پرونده او مسیر بازنگری قضایی بر مبنای اعمال ماده ۱۸ را طی نکرده است. به همین دلیل فرزاد کمانگر همچنان در معرض خطر اعدام قرار داد. در آذر ماه سال ۱۳۸۷، با انتقال فرزاد کمانگر به بند اعدامیان زندان اوین هشدار احتمال اعدام فرزاد در تاریخ ۶ آذرماه ، در یک هفته همه کانون های صنفی معلمان، فدراسیون جهانی اتحادیه های معلمان و همه سازمانهای مدافع حقوق بشر و اتحادیه های کارگری را در آماده باش نگه داشت. سرانجام با انتقال فرزاد به بند عمومی زندان اوین هر چند این نگرانی تا حدودی رفع شد اما همچنان فرزاد کمانگر در خطر اعدام است.
حمایت های معلمان و همکاران، دانش آموزان، مردم محلی و نمایندگان محلی شوراها، کانون های صنفی معلمان و شورای همآهنگی معلمان درایران و حمایت بین الملل آموزش (ایی آی) و همه سازمانهای وابسته به آن از فرزاد کمانگر، که تاکنون بیش از ۶۵۳۰ پیام توسط معلمان از سراسر جهان برای لغو حکم اعدام فرزاد به ایران فرستاده شده است، فرزاد کمانگر را بعنوان یک فعال صنفی ای مطرح کرد که برای به سکوت کشاندن سایر فعالان صنفی او را محاکمه و به اعدام محکوم کرده اند.
فرزاد کمانگر که در طول بازداشت های خود مورد شکنجه های شدید قرار گرفته بود و مرتب به زندان های مختلف در کرمانشاه، کردستان و تهران منتقل می شد، با ارسال یادداشت های انسان دوستانه اش بعنوان یک معلم، سرانجام همه اقشار جامعه را برای دفاع از خود بسیج کرد. اما حرکت معلمان در حمایت از فرزاد کمانگر در سال ۱۳۸۷ که بصورت بیانیه های حمایتی کانون های صنفی معلمان منتشر می شد منجر به احضار، بازداشت، بازجویی و آزار و اذیت معلمان و فعالان کانون های صنفی شد.
حسن قربانی ، احمد قربانی و کاوه رستمی؛ معلمان کامیارانی که در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۸۷ توسط اداره اطلاعات کامیاران دستگیر شده و به اطلاعات سنندج منتقل شدند. این افراد از جلسه کمیته توقف حکم اعدام فرزاد کمانگر که به دعوت کانون صنفی معلمان تهران و با حضور نماینده کانون مدافعان حقوق بشر، وکیل فرزاد و خانواده فرزاد کمانگر در اول مرداد ماه تشکیل شده بود بر می گشتند.حسن قربانی و کاوه رستمی در تاریخ ۲۴ مرداد ماه ۱۳۸۷ هر یک با وثیقه ۲۲ میلیون تومان آزاد شدند.
پیمان نودینیان، حیدر زمان، رامین زندنیا و علی قریشی از انجمن صنفی معلمان کردستان در روز ۲۴ تیرماه ۱۳۸۷ به اداره اطلاعات سنندج احضار شده و برای ناعادلانه خواندن حکم اعدام فرزاد کمانگر در بیانیه ۲۵ اردیبهشت خود مورد پرسش قرار گرفتند.همچنین آقایان بهاء الدین ملکی و رامین زندنیا در تاریخ ۱۳ شهریور ماه در دادسرای سنندج مورد بازجویی قرار گرفتند. آقای زندنیا در تاریخ ۲۰ شهریور ماه در دادگاه اداری آموزش و پرورش استان کردستان محاکمه و از کار برکنار شد. به گزارش مستندات موجود در استان، آقای زندنیا از معلمان نمونه استان است که در پایه پنجم دبستان تدریس می کند و هر ساله بیشترین میزان قبولی را داشته است. از آقای زندنیا خواسته اند که تعهد بدهد که از فعالیت صنفی دست خواهد شد تا بتواند به کار برگردد. پیمان نودینیان با ۱۶ سال سابقه تحصیل بخاطر شرکت در تجمعات اردیبهشت ماه ۱۳۸۶، توسط هئیت تخلفات به ۵ سال تبعید در استان کهگیلویه و بویر احمد محکوم شد که این حکم به ۲ سال تبعید در استان زنجان توسط تجدید نظر تبدیل شد و هم اکنون در دورافتاده ترین روستای منطقه طارم مشغول دوران خدمت در تبعید خود را می گذراند. همچنین بخاطر فعالیت های صنفی به ۲ ماه انفصال از خدمت در سال ۱۳۸۶ محکوم شده بود که در آبان ماه همان سال این حکم اجرا شد.
بیشترین احکام اداری و قضایی علیه فعالان کانون های صنفی معلمان در سال ۱۳۸۶ صادر و اجرا شد اما این روند در سال ۱۳۸۷ هم همچنان ادامه داشت بویژه از معلمانی که همچنان در سال ۱۳۸۷ فعالانه خواستار پیگری حقوق معلمان از طریق تشکل های مستقل صنفی شان بودند.
مسعود کردپور، ۳۷ ساله، روزنامه نگار، فعال حقوق بشر، معلم و عضو کانون صنفی معلمان کردستان که بخاطر تجمع های سال ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ به شهرستان تکاب در استان آذربایجان غربی تبعید شده بود، در ۱۷مرداد ماه توسط ماموران امنیتی و در منزل مسکونی اش در شهر بوکان بازداشت و به زندان بوکان منتقل شد. مسعود کردپور که موسس بنیاد دموکراسی و حقوق بشر کردستان است، در ۱۷ شهریور ماه از سوی دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به “تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه و گفت و گو با رسانه های بیگانه” متهم شد. و در روز ۲۴ مهرماه ۱۳۸۷ مسعود کردپور از طر یق مسئولان زندان مطع شد که به یک سال زندان محکوم شده است.
یوسف مصطفی لو؛ از معلمان مدارس ناحیه یک شهرستان ری استان تهران، در ۵ تیرماه ۱۳۸۷ بخاطر شرکت در تحصن اعلام شده از طرف کانون صنفی معلمان در بهمن ماه ۱۳۸۵ و اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ و قرائت بیانیه کانون صنفی معلمان در مدارس این ناحیه، از طرف هئیت تجدید نظر رسیدگی به تخلفات اداری شبعه یک آموزش و پرورش به سه ماه انفصال از خدمت بطور قطعی محکوم شد.
گودرز شفیعیان؛ معلمی با ۲۴ سال سابقه از شهرستان ممسنی استان فارس در مردادماه ۱۳۸۷ بخاطر حضور در جمع نمایندگان مجلس در ۶ آذر ماه به همراه تشکل های صنفی معلمان سراسر کشور بدون همآهنگی با اداره آموزش و پرورش و نوشتن مقاله طبق مواد ۱۸ و ۱۹ قانون رسیدگی به تخلفات اداری به دو ماه انفصال از خدمت محکوم شد. گودرز شفیعیان از جمله معلمان بازداشت شده در روز ۱۶ شهریور به مدت ۲۴ ساعت در تهران بود. پس از بازگشت از تهران، ایشان در روز ۱۴ مهر ماه مصادف با روز جهانی معلم به هئیت تخلفات اداره آموزش و پرورش استان فارس احضار شد.
رضا عبدی سنبل آبادی؛ معلم منطقه ی نازی آباد تهران که در تجمع ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود و به اوین منتقل شد و بعداز چند هفته با وثیقه ۴۰ میلیون تومانی آزاد شد. حکم صادره برای ایشان ۲ ماه حبس و ۲۰ ضربه شلاق از سوی شعبه ۱۰۵۹ مجتمع بهشتی در تهران به اتهام اخلال در نظم عمومی با شرکت در تجمعات در مقابل مجلس شورای اسلامی به ایشان ابلاغ شد. در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۳۸۷ از شعبه اجرای احکام، به مدت ۷۲ ساعت برای حضور در این شعبه به آقای عبدی فرصت داده شد. نهایتا آقای عبدی قادر شد که ۲ ماه حبس به مبلغ ۲ میلیون ریال و ۲۰ ضربه شلاق به مبلغ ۵۰۰ هزار ریال خریداری کند.
شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران در تاریخ ۲۳ تیرماه ۱۳۸۷ حکم یک سال حبس تعلیقی برای آقای محمد خاکساری؛ بازرس کانون صنفی معلمان تهران، صادره توسط شعبه ۱۳ دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام تبلیغ علیه نظام اسلامی تائید شد. هنوز حکم آقای خاکساری؛ صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه قلم معلم، صادر نشده است.
شعبه ۱۷ دادگاه تجدید نظراستان تهران حکم سه سال حبس تعلیقی آقای کریم قشقاوی؛ از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان ایران را به اتهام تجمع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور که توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران صادر شده بود، در تاریخ ۹ تیرماه ۱۳۸۷ تائید کرد.
در مهرماه ۱۳۸۷، حکم حبس تعلیقی چهار نفر از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان تهران به تائید دادگاه تجدید نظر رسید؛چهار سال حبس تعلیقی برای حمید پوروثوق، سه سال حبس تعلیقی برای محمد رضا رضایی گرگانی، دوسال برای علیرضا اکبری و دو سال برای رسول بداغی.
شعبه ۱۷ دادگاه تجدید نظر استان تهران ۵ سال حبس تعلیقی صادره برای آقای نورالله اکبری؛ عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان ایران را در تارخی ۹ تیرماه ۱۳۸۷ تائید کرد.
علی اکبر باغانی؛ دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران –تهران، به اتهام تحریک معلمان به اعتصاب و تعطیلی مدارس و عدم حضور در محل کار و کلاس درس، به دو سال تبعید به ورامین در آبان ماه ۱۳۸۷ محکوم شد. باغانی در آذرماه، ۱۳۸۷، دوره ۶ ماه حکم انفصال خدمتش را به پایان برده بود. حکم قضایی ۵ سال حبس تعلیقی آقای باغانی نیز در شهریورماه ۱۳۸۷ توسط دادگاه تجدید نظر تائید شد.
مجتبی ابطحی؛ معلم باسابقه فیزیک و از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان خمینی شهر علیرغم سوابق درخشان خدمت، از طرف تخلفات اداری آموزش و پرورش، حراست آموزش و پرورش و دادگاه انقالب به اتهام اهانت به مسئولین مملکت، ترک محل خدمت در ساعات اداری و شرکت در تحصن و راهپیمایی غیر قانونی و تحریک معلمان بطور ضمن دریافت حکم یک سال حبس تعلیقی، با یک رتبه تنزل اداری، کاهش گروه و بازنشستگی قبل از موعد با احتساب سنوات مواجه شد.
نادر قدیمی؛ دبیر کانون صنفی معلمان همدان که از سوی هئیت بدوی تخلفات اداری سازمان آموزش و پرورش استان همدان به ۵ سال تبعید به استان خراسان محکوم شده بود، از سوی دادگاه تجدید نظر حکم وی به یک سایل تبعید به منطقه خزل در ۱۴۵ کیلومتری شهر همدان تبدیل و از تاریخ ۲۰ مهرماه ۱۳۸۷ به اجرا در آمد.نادر قدیمی به همراه ۸ نفر دیگر از اعضای هئیت مدیره کانو صنفی معلمان همدان در سال ۱۴۸۷ به ۹۱ روز زندان قطعی از سوی دادگاه انقلاب همدان محکوم شدند. این افراد از دادن اعتراض به حکم صادره علیرغم اصرار نمایندگان مجلس به دلیل غیر قانونی دانستن اساس محاکمه، خودداری کردند. نهایتا دادستان همدان بدون اعتراض متهمان، حکم آنها را از ۹۱ روز تعزیری به ۲ سال تعلیقی تبدیل کرد.
حکم تبعید یوسف زارعی؛ از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان همدان از سه سال به استان ایلام، به یک سال در شهر نهاوند تبدیل و اجرا شد.
جمال خوال؛ از معلمان کلاس پنجم ابتدایی کردستان و اعضای کانون صفنی معلمان است که در تاریخ ۱۰ آذرماه ۱۳۸۷ به هئیت تخلفات سازمان آموزش و پرورس استان کردستان احضار شد. اتهام ایشان توهین به ارکان نظام، حمایت از فرزاد کمانگر و شرکت در تجمع و تحصن فرهنگیان در اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ است. سپس برای ایشان سه سال حکم خدمت در تبعید در استان سمنان صادر شد. کانون صنفی معلمان کردستان برای اعتراض به این حکم فراخوان تجمع داد و نهایتا آموزش و پرورش استان وارد مذاکره با کانون صنفی معلمان شد و احتمال لغو این حکم در ادامه مذاکرات وجود دارد.
بهمن گودرززاده؛ عضو هئیت مدیره کانون فرهنگیان استان اصفهان به یکسال تبعید به شهرستان میمه بخاطر فعالیت های صنفی محکوم شد.سعید ابوطالبی؛ عضو هئیت مدیره کانون فرهنگیان استان اصفهان نیز حکم تقلیل یک پایه گروه برای مدت یکسال از هئیت تخلفات دریافت کرد.
در خرداد ماه ۱۳۸۷، حسن غیوری دبیر دبیرستان لقمان تبریز از سوی دادگاه تخلف اداری به سه ماه انفصال از خدمت به دلیل اعتراض به عدم اجرای قانون نظام پرداخت حوق و تبعیض در بین کارکنان دولت محکوم شد.
