اول ماه می ۲۰۰۹ و آزادی برای فعالان دربند اتحادیه‌ھای کارگری در ایران
یش از صد سال است که کارگران و اتحادیه‌ھایشان در سرتاسر جھان اول ماه می، روز جھانی کارگر را جشن می‌گیرند. اول ماه می روزی است که کارگران پایبندی‌شان را برای برقراری آزادی و عدالت اجتماعی به صورت جھانی به نمایش می‌گذارند. اول ماه می از زمان برگزاری اولین روز جھانی کارگر در سال۱۸۹۰، به سبب وجود حکومت‌ھایی که ھنوز اجتماعات غیر رسمی را در اول ماه می ممنوع می‌کنند، نه تنھا در تجمعات عمومی، بلکه در زندان‌ھا نیز جشن گرفته شده است.
ایران یک چنین کشوری است. سالھاست که تلاش کارگران برای برگزاری تظاھرات عمومی اول ماه مه با حملات پی در پی، ضرب و شتم و حبس و زندان روبرو بوده است. در دو سال گذشته، کارگران و طرفداران حقوق زحمتکشان، به دنبال سازماندھی تجمعات اول ماه مه به شلاق خوردن در انظار عمومی محکوم شده‌اند. محمود صالحی، رھبر اتحادیه مستقل خبازان در کردستان ایران، به جرم تلاش برای برگزاری تظاھراتی در اول ماه مه ۲۰۰? ، به مدت یک سال در زندان بسر برد.
تشکلات خان? کارگر و یا شوراھای اسلامی کار که از حمایت دولت برخوردارند، مراسم رسمی جشن سالیان? اول ماه می براه می‌اندازند و این مراسم را برای کارگران به شکلی طراحی می‌کنند تادر آن به جای پرداختن به مسائل واقعی ای که کارگران با آنھا مواجه‌اند به صحبت در مورد مسائلی پرداخته شود که دولتمردان خواھان شنیدن آنھا ھستند. اما اتحادیه‌ھای آزاد کارگری در ایران غیر قانونی‌اند وھمواره از شرکت فعالان اتحادیه ھای مستقل کارگری در این مراسم جلوگیری بعمل آمده است.
سرکوب اتحادیه ھای کارگری در ایران
بطور محض، اتحادیه‌ھای کارگری در ایران تنھا بخاطر جشن گرفتن اول ماه می نیست که مورد تھاجم قرار می‌گیرند. ھرگونه گرایشی به اتحادیه مستقل کارگری با دورنمای سرکوب مواجه است.
در ژوئیه ۲۰۰۸ ، پنج ھزار کارگر شرکت نیشکر ھفت تپه در شھر جنوبی شوش، پس از ?? روز اعتصاب بخاطر شش ماه حقوق عقب افتاده شان، یک اتحادیه مستقل کارگری تشکیل دادند. در بیستم دسامبر، پنج تن از رھبران انتخابی این اتحادیه به جرم “به خطر انداختن امنیت ملی” و “تبلیغاتراری آزادی و عدالت اجتماعی به صورت جھانی به نمایش می‌گذارند. اول ماه می از زمان برگزاری اولین روز جھانی کارگر در سال۱۸۹۰، به سبب وجود حکومت‌ھایی که ھنوز اجتماعات غیر رسمی را در اول ماه می ممنوع می‌کنند، نه تنھا در تجمعات عمومی، بلکه در زندان‌ھا نیز جشن گرفته شده است.
ایران یک چنین کشوری است. سالھاست که تلاش کارگران برای برگزاری تظاھرات عمومی اول ماه مه با حملات پی در پی، ضرب و شتم و حبس و زندان روبرو بوده است. در دو سال گذشته، کارگران و طرفداران حقوق زحمتکشان، به دنبال سازماندھی تجمعات اول ماه مه به شلاق خوردن در انظار عمومی محکوم شده‌اند. محمود صالحی، رھبر اتحادیه مستقل خبازان در کردستان ایران، به جرم تلاش برای برگزاری تظاھراتی در اول ماه مه ۲۰۰? ، به مدت یک سال در زندان بسر برد.
تشکلات خان? کارگر و یا شوراھای اسلامی کار که از حمایت دولت برخوردارند، مراسم رسمی جشن سالیان? اول ماه می براه می‌اندازند و این مراسم را برای کارگران به شکلی طراحی می‌کنند تادر آن به جای پرداختن به مسائل واقعی ای که کارگران با آنھا مواجه‌اند به صحبت در مورد مسائلی پرداخته شود که دولتمردان خواھان شنیدن آنھا ھستند. اما اتحادیه‌ھای آزاد کارگری در ایران غیر قانونی‌اند وھمواره از شرکت فعالان اتحادیه ھای مستقل کارگری در این مراسم جلوگیری بعمل آمده است.
سرکوب اتحادیه ھای کارگری در ایران
بطور محض، اتحادیه‌ھای کارگری در ایران تنھا بخاطر جشن گرفتن اول ماه می نیست که مورد تھاجم قرار می‌گیرند. ھرگونه گرایشی به اتحادیه مستقل کارگری با دورنمای سرکوب مواجه است.
در ژوئیه ۲۰۰۸ ، پنج ھزار کارگر شرکت نیشکر ھفت تپه در شھر جنوبی شوش، پس از ?? روز اعتصاب بخاطر شش ماه حقوق عقب افتاده شان، یک اتحادیه مستقل کارگری تشکیل دادند. در بیستم دسامبر، پنج تن از رھبران انتخابی این اتحادیه به جرم “به خطر انداختن امنیت ملی” و “تبلیغات ضد دولتی” در ارتباط با اعتصاب و تشکیل اتحادیه متھم شدند. بدنبال استقبال اندک از انتخابات ۲? فوریه ۲۰۰۹ برای شورای اسلامی کار در ھفت تپه، کارکنان اتحادیه از جمله “علی نجاتی” رئیس اتحادی? ھفت تپه مجددا دستگیر شدند. در نتیج? فشار ھمکاران و فعالان اتحادیه‌ھای کارگری در سرتاسر جھان علی نجاتی پس از ?? روز بازداشت-۳۳ روز آن در سلول انفرادی، به قید وثیقه آزاد شد. در چھاردھم مارچ، علی نجاتی و چھار تن دیگر از رھبران سندیکای کارگران ھفت تپه به یکسال زندان محکوم شدند.
ھم اکنون منصور اسانلو و ابراھیم مددی، رھبران سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تھران و حومه، صرفا به خاطر فعالیت‌ھای اتحادیه ای شان، در حال سپری کردن بترتیب: پنج سال و سه و نیم سال حکم زندان می‌باشند. در سومین دور? زندان اسانلو برخوردھای ناگواری با وی شده و از مداوای ضروری برای سلامتی وی سرباز زده شده است. درست قبل از تأسیس اتحادیه ھا در سال ۲۰۰? ، فعالانی از جمله اسانلو بشدت از جانب اوباشان و اعضای ارگان‌ھای مورد حمایت دولت مورد حمله واقع شدند. برخی از کارگران در پی حمایت از عملکردھای اتحادیه به شکل غیر عادلانه ای ھمچنان از کار برکنار مانده‌اند.
فرزاد کمانگر، معلم و فعال اتحادیھ کھ از جولای ۲۰۰? در بازداشت بسر می برد، در فوریه ۲۰۰۸ به مجازات مرگ محکوم و به زندان مشھور اوین در تھران منتقل شد.
ھمه فعالان اتحادیه ای ایران که صرفا بخاطر فعالیت ھای مشروع و مسالمت آمیزشان ھم اکنون در زندان بسر می‌برند باید فورا آزاد شده و اتھامات علیه آنھایی که با خطر زندان مواجه اند بدون ھیچ قید و شرطی پس گرفته شود.
اول ماه می امسال
افراد و سازمان‌ھا در داخل و خارج از ایران، برای آزادی این رھبران کارگری زندانی که برای ارتقاء حقوق اولیه اتحادیه ھای کارگری در ایران و کارگران و حقوق بشر در سطح جھان مبارزه می کنند دست به کارزار زده اند.
دولت ایران قبل از اول ماه می ۲۰۰۹ و احتمالا انتخابات ریاست جمھوری در جون، در حال شدت بخشیدن به سرکوب‌ھای خود علیه اتحادیه ھای مستقل کارگری می‌باشد.
ھمچنانکه ما در آستان? اول ماه می ۲۰۰۹ می باشیم، سازمان آموزش جھانی (ایی.آی)، فدراسیون بین المللی کارگران حمل ونقل (آی.تی.اف)، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری ( آی.تی.یو.سی)، و اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات ( آی یو اف) ھم پیمان مجددا مایلند که توجه جوامع بین المللی را به مبارز? مشترکمان در حمایت از حقوق پایه‌ای کارگر و اتحادیه کارگری در ایران جلب نمایند. حق تشکل کارگران، قرادادھای دسته جمعی با کارفرمایان و حق اعتصاب ھمچنانکه در کنوانسیون ھای آی.ال.او مورد تجلیل واقع شده، حقوق لازم و لاینفک انسانی‌اند. کارگران ایران باید آزاد باشند تا حقوقی را که کارگران در ھر مکانی شایست? برخورداری از آنند را تجربه کنند. ما مقامات را فرا می خوانیم تا به کارگران در ایران اجازه دھند تا آزادانه برای جشن گرفتن روز کارگر به خواھران و برادرانشان در گوشه و کنار جھان بپیوندند، و خواھان آزادی فوری و بی قید و شرط منصور اسانلو، ابراھیم مددی، فرزاد کمانگر و کلیه زندانیان دیگری ھستیم که در حال حاضر بخاطر کوشش برای بھرمندی از حقوق پایه ایشان به عنوان کارگران و فعالان اتحادیه ھا یا در زندان بسر می برند و یا با خطر زندانی شدن مواجه اند.
۲۷ آوریل ۲۰۰۹
اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف)
سازمان آموزش جھانی (ایی.آی)
فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی.تی.اف)
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری( آی.تی.یو.سی
