حاکمان جمهوری اسلامی بر این خیال باطل اند که با قربانی گرفتن از میان مخالفان، وحشت را از اردوی از هم گسیخته خود به میان مردم می برند. در حالی که همه این جنایات مردم را مصمم تر و علیه آنان متحد تر خواهد ساخت و جامعه جهانی را بیش از پیش به حمایت از مردم ایران ترغیب خواهد کرد
اعدام این پنج شهروند ایرانی با توجه به نزدیک شدن سالگرد ۲۲ خرداد پیامی است از جانب خامنه ای به مردم و به فعالان جنبش سبز. پیامی برای ایجاد ارعاب و پشیمان کردن ملت از ادامه اعتراضات در سالگرد کودتا.
جای آن دارد که در پاسخ به این پیام جنایت بار، ایرانیان در همه جای جهان و از هر گروه و عقیده ای همراه و متحد با هم به واکنش ها و اعتراضات مشترک متوسل شوند. رهبران شاخص جنبش سبز نیز باید بدانند که هرگونه سکوت یا تزلزل در محکوم کردن فوری اعدام این زندانیان سیاسی ایرانی به هر بهانه و مصلحتی که باشد خدمت به منویات ارعاب گرایانه خامنه ای و ایادی او و ایجاد تردید در صفوف جنبش سبز خواهد بود.
سحرگاه امروز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، پنج تن از شهروندان جوان ایران به گناه وفاداری به عقیده و اندیشه خویش و مقاومت در برابر ستم و بیداد حکومت جمهوری اسلامی به جوخه اعدام سپرده شدند.
شیرین علم هویی، فرهاد وکیلی، مهدی اسلامی، علی حیدریان و آموزگار در بند فرزاد کمانگر که انجمن های صنفی معلمان خواستار آزادی بی قید و شرط وی شده بودند همگی گل هایی از گلستان بزرگ ایران بودند که به دستور ضحاک زمان امروز در اوین پرپر شدند.
چرا رژیم در بحران غوطه ور و سراپا فاسد خامنه ای با وجود اعتراضات جهانی و درخواستهای گوناگون سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر به این جنایت هولناک دست زد؟
اعدام وحشیانه این پنج شهروند ایرانی نشانه ثبات و یا قدرت حاکمان ایران نیست. برعکس نشانه وحشت رژیم از عمق و ابعاد نارضایتی و نفرتی است که در سراسر ایران علیه حکومت جبار و فاسد علی خامنه ای و گماشتگان نظامی و امنیتی او موج می زند.
سالگرد کودتای ننگین ۲۲ خرداد که خامنه ای و ایادی او با خیانت در امانت، رای ملت را دزدیدند و پاسخ دادخواهی و اعتراض مسالمت آمیز مردم را با رگبار مسلسل، شکنجه و تجاوز دادند، نزدیک است.
دریازده ماه گذشته جنبش دموکراسی خواهی مردم به برکت پیکار مداوم نسل جوان و مبارزه شجاعانه و پیگیر هزاران هزار دانشجو، روشنفکر، معلم، کارگر، روزنامه نگار و رهروان حقوق بشر، مردم ایران را در برابر استبداد حاکم متحد و مصمم ساخته و حمایت جهانیان را نسبت به مبارزه شرافتمندانه مردم علیه زشت ترین استبداد قرن بیست و یکم بر انگیخته است.
در تاریخ طولانی مبارزات مردم ایران برای دموکراسی و عدالت، هیچ زمان ملت از هر قشر و طبقه و هر فکر و عقیده ای تا به این حد بر سر حقوق شهروندی و واژه آزادی، یک دل، یک زبان و متحد نبوده است. ایرانیان در این یک سال گذشته در مقابله با رژیم سفاک خامنه ای و ایادی او در یافته اند که تا روز پیروزی نهایی فرشته آزادی بر اهریمن استبداد و ستم باید همه اختلافات و تمایزات خود را تحت الشعاع خواسته مشترک خود که آزادی انتخابات و استقرار دموکراسی در ایران است قرار دهند. این درک ملی که از نخستین روز پس از کودتا با شعار نترسید نترسید ما همه با هم هستیم، همه ما را از هر فکر و عقیده ای در برابر استبداد و در راه استقرار آزادی هم راه و هم گام کرده حکومت خامنه ای را روز به روز وحشت زده تر، بحرانی تر و فرسوده تر ساخته است.
آدم کشی راه حل و تنها پاسخی است که حکومت در حال زوال خامنه ای برای فرار از مرگ می شناسد.
حاکمان جمهوری اسلامی بر این خیال باطل اند که با قربانی گرفتن از میان مخالفان، وحشت را از اردوی از هم گسیخته خود به میان مردم می برند. در حالی که همه این جنایات مردم را مصمم تر و علیه آنان متحد تر خواهد ساخت و جامعه جهانی را بیش از پیش به حمایت از مردم ایران ترغیب خواهد کرد.
اعدام این پنج شهروند ایرانی با توجه به نزدیک شدن سالگرد ۲۲ خرداد پیامی است از جانب خامنه ای به مردم و به فعالان جنبش سبز. پیامی برای ایجاد ارعاب و پشیمان کردن ملت از ادامه اعتراضات در سالگرد کودتا.
جای آن دارد که در پاسخ به این پیام جنایت بار، ایرانیان در همه جای جهان و از هر گروه و عقیده ای همراه و متحد با هم به واکنش ها و اعتراضات مشترک متوسل شوند. رهبران شاخص جنبش سبز نیز باید بدانند که هرگونه سکوت یا تزلزل در محکوم کردن فوری اعدام این زندانیان سیاسی ایرانی به هر بهانه و مصلحتی که باشد خدمت به منویات ارعاب گرایانه خامنه ای و ایادی او و ایجاد تردید در صفوف جنبش سبز خواهد بود.
علی کشتگر
یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹
