ای معلم، درس زندگی و آزادگی را از تو آموختیم!
همه اش که نمی شود ترسید، راه که بیفتیم ترسمان می ریزد
” صمد بهرنگی”
روز معلم را در شرایطی بر گزار می کنیم که معلمان کشورمان از کوچکترین حقوق اجتماعی و صنفی خود محروم اند و هرگاه در برابر بی عدالتی های فریادشان به آسمان بلند شد، با وعده های پوچ و توخالی یا با آزار و شکنجه و زندان و اعدام و اخراج وادار به سکوت شدند.
روز معلم را در شرایطی برگزار می کنیم که ابراز عقیده و بیان و اندیشه جرم است و سانسور و تفتیش عقاید حاکم، معلمان و فرهیختگان مان را به تنگ آورده است و دردناک تر اینکه اغلب این جرم تراشی ها از طرف کسانی اعمال می شود که خود از حداقل سواد بی بهره اند. حکومتی که با شعار آزادی و آزادگی به میدان آمد، ولی استادان و آموزگاران و دانشجویان و دانش آموزان را به بند کشید و زندان های ایران را تبدیل به دانشگاه و مدرسه و مدارس و دانشگاه ها را تبدیل به پادگان کرد.
ما مادران از صد سال پیش، معلم هایی چون صمد بهرنگی، ابوالحسن خانعلی و دیگر معلمان مبارز را تربیت کردیم که درس آزادگی را آموختند و فرزندانی هم نسل ما مادران پارک لاله به وجود آوردند که باز این تداوم انسانی، فرزندانی چون فرزاد کمانگر را به جامعه تحویل داد. فرزندانی که برای دلدادگی به بهروزی و رفع تبعیض از انسان ها، جان شان را در تیر کردند و شاگردانی آگاه و مبارز به بار نشاندند که حاضر نیستند وضع موجود را بی چون و چرا بپذیرند. دکتر خانعلی در سال ۱۳۴۰ در اعتصاب و اعتراض بزرگ معلمان به ضرب گلوله کشته شد. صمد بهرنگی در مورد او می گوید” از دکتر خانعلی یاد بگیرید و حقتان را بخواهید” .
صمد آموزگاری بود که به دانش آموزان اش راه رسیدن به اقیانوس را بدون ترس و وحشت آموخت، فرزندانی که برای رسیدن به اقیانوس بعد از بیست و چهار ساعت خواب، به بیداری رسیدند، نه چونان دانش آموزانی که به گرداب های تعصب و مردم آزاری رهنمون شدند و از این طریق فرزندان آزاده را به مسلخ و زندان و قتل گاه بردند یا با گلوله و چاقو و قمه در خیابان ها به خاک و خون کشیدند و گورستان هایی مانند بهشت زهرا که محل دفن مردگان مان بود را به محل دفن بسیاری از جان باختگان تبدیل کردند و خاوران ها و گورهای بی نام و نشان بسیاری را از سال های اول انقلاب تا به امروز در شهرهای مختلف کشورمان برپا داشتند..
ما مادران پارک لاله، ضمن قدردانی از تمامی معلمان آگاه و آزادی خواه کشورمان، روز نوزده اردیبهشت سالروز جان باختن معلم عشق و آزادی
فرزاد کمانگر را گرامی می داریم و دوشادوش آنان از خواسته های صنفی و اجتماعی شان حمایت می کنیم و خواستار آزادی تمامی معلمان در بند و زندانی هستیم.
ما تا رسیدن به خواست های مان که آزادی کلیه زندانیان سیاسی؛ لغو مجازات اعدام و محاکمه آمران و عاملان جنایت های سی و دو سال گذشته است،
در کنار و همرا ه مردم مقاوم همچنان ایستاده ایم.
با آرزوی رسیدن به آزادی و برابری و برقراری عدالت اجتماعی
مادران پارک لاله(عزادار)
۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۰
