دوست داشتم برای آقا معلمی که بچه‌ها را دوست دارد و هنوز خودش را «کودکی با موهای سپید» معرفی می‌کند و هنوز «همراه با صدای انفجار با کودکان سرزمین‌اش از خواب» می‌پرد، قلمی دست بگیرم و با همان ادبیات “کودکانه” که همیشه می‌نویسد و پیش‌تر برای‌اش نوشته بودم، چیزکی نوشته باشم و به رسم شاگرد […]

فرزاد اینجا سخن از انسانیت گفتن گناه است ! خیلی ها معلمی را زیر سوال برده اند ! من معلم آزادگی می خواهم . معلم ایستادگی می خواهم . معلمی می خواهم که مبارزه را یادم دهد . معلمی را می خواهم که عدالت برایم سخن بگوید . معلمی را می خواهم که مرا به […]

به: معلم دربند فرزاد کمانگر روز معلم،روز کارگر،روز دانشجو، روز… روز… روز… از روز خبری نیست. شام دیجور است. زمهریر استبداد بیداد می کند. چه قول و قرار هایی که همه بر باد رفت. می گفتند اتوبوس واحد را مجانی می کنند اما به جایش رئیس سندیکای اتوبوس رانی را در بند کردند. می گفتند […]

مسئولین زندانها همیشه اعتراف می کنند که در زندان جلوی سه چیز را نمی توان گرفت. مواد، لواط و قمار. مسئولین زندانها همگی دو رو و دروغگو هستند اما این شاید یکی از معدود حرفهای درستی باشد که از دهانشان بیرون می آید. زندانهای ایران با مواد، لواط و قمار عجین شده اند. کسانی که […]

“من ده مه وی ببمه باییه خوشه ویستی مروف به رم بو گشت سوچی ئه م دنیاییه ” آقا برخی زاده شده‌اند برای دوست داشته شدن. به خاطر صفای دل و صافی وجودشان. نامه‌های‌ات را که می‌خوانم عمق صداقت را حس می‌کنم. نامه‌هایی که هر کدام از ذهن پاک تو خبر می‌دهند. هر کدام را […]