کارهای سخت دنیا بسیار است، اتفاق‌های بدی که می‌افتند، نیز؛ اما از بدترین رخ‌دادهای روزگارم، زندانی بودن فرزاد کمانگر، معلم کرد عزیز است که این روزها به جای آن‌که در کلاس‌های درس حاضر باشد و آبی باشد برای عطش شاگردان‌اش، در چهاردیواری زندانی است، جسم‌اش را می‌گویم وگرنه خوب می‌دانم روح‌اش، بزرگ‌تر از آنی است […]

دوست داشتم برای آقا معلمی که بچه‌ها را دوست دارد و هنوز خودش را «کودکی با موهای سپید» معرفی می‌کند و هنوز «همراه با صدای انفجار با کودکان سرزمین‌اش از خواب» می‌پرد، قلمی دست بگیرم و با همان ادبیات “کودکانه” که همیشه می‌نویسد و پیش‌تر برای‌اش نوشته بودم، چیزکی نوشته باشم و به رسم شاگرد […]

“من ده مه وی ببمه باییه خوشه ویستی مروف به رم بو گشت سوچی ئه م دنیاییه ” آقا برخی زاده شده‌اند برای دوست داشته شدن. به خاطر صفای دل و صافی وجودشان. نامه‌های‌ات را که می‌خوانم عمق صداقت را حس می‌کنم. نامه‌هایی که هر کدام از ذهن پاک تو خبر می‌دهند. هر کدام را […]

آقا معلم دوباره دلم گرفته توی این کلاس خالی منو همکلاسیامو یه معلم خیالی واسه تنبیه وجریمه ات دل بچه ها چه تنگه نمیدونم توی زندون دنیای شما چه رنگه آق معلم درس مانیست بابا نون داد بابا آب داد درس ما یعنی شجاعت یعنی جنگیدن با بیداد آق معلم دیگه نیستی ولی اسمت توی […]