وصیت (٢)، شعری پیش‌کش فرزادهای کمانگر، ویدا فرهودی

بیا امشب، نگاهم کن فراز آسمان مادر که مهمانم و می مانم به بزم اختران، مادر مبادا اشک بگشایی که رَستم من ز تنهایی و با “سهراب” وُ با “اشکان”، شدم هم آشیان، مادر چرا ناخن کشی بر رو، کـــَنی در سوگ من گیسو به شادی هلهله سر کن، شـُدَستَم بی زمان، مادر ندایی در […]