اعدام زندانیان سیاسی در زندان اوین به واکنش گسترده ای روبه‌رو شده است.

ایرانیان خارج از کشور در سراسر جهان با شرکت در تجمعاتی به ویژه در مقابل نمایندگی‌های جمهوری اسلامی به این اقدام شدیداً اعتراض کردند و در داخل کشور نیز تجمع‌ها و حرکت‌های اعتراض‌آمیزی برگزار شد.

در کنار همه اینها ده ها تن از اساتید و روشنفکران ایرانی ساکن آمریکا و اروپا نیز در بیانیه ای با محکوم کردن اعدام های اخیر در ایران از سازمان های بین المللی و سازمان ملل متحد خواستند «جمهوری اسلامی را در اعدام‌های دسته‌جمعی مخالفان سیاسی مسئول و مقصر بشناسند.»

عباس میلانی، استاد دانشگاه استنفورد و یکی از امضا کنندگان این بیانیه به رادیو فردا می گوید: این بیانیه ای است از طرف حدود ۱۰۰ تن از اساتید ایرانی دانشگاه های اروپا و آمریکا که به کشتارهای اخیر اعتراض دارند و از دولت‌ ها و سازمان های بین المللی می خواهند در برابر این کشتارها سکوت اختیار نکنند و افراد مرتبط با این اقدام را مسئول بدانند و به آنها هشدار دهند که دنیا در برابر این نوع کشتارها و ضرب و شتم در زندان ها سکوت اختیار نخواهد کرد.

آقای میلانی! منظور از کشتارها همین اعدام های اخیر است، چون در بیانیه به اعدام‌ های دسته جمعی مخالفان سیاسی اشاره شده است؟

بله، منظور به طور مشخص اعدام این پنج نفر است. ولی در طول چند ماه اخیر فشارهای زیادی به مخالفین وارد شده و چه در خیابان و چه در زندان ها زیر شکنجه، کشتارهایی صورت گرفته است.

به نظر من همه اینها بخشی از یک پرونده بسیار تاریک از نحوه برخورد رژیم با مخالفین خود است که هر روز هم تیره تر می شود.

آقای میلانی! دراین بیانیه آمده « باور داریم شرط لازم برای حل مشکلات کنونی در ایران پرهیز از خشونت از همه طرف است». در این مورد بیشتر توضیح دهید.

منظور این است که هم رژیم و هم ملت ایران که در اعتراض به این استبداد ایستاده اند، باید دست از خشونت بردارند. البته تا به حال بخش بزرگی از این خشونت را رژیم اعمال کرده است ولی در موارد معدودی هم نیروهای اپوزیسیون مقابله کردند.

منظور اعلامیه این است که کماکان بهترین راه برای رسیدن به راه حل بحران، عدم خشونت از طرف مردم و توقف اعدام ها و کشتارها توسط رژیم است.

در این بیانیه همچنین از دولت های جهان مصرانه خواسته شده که پیش شرط ضروری هر گونه مراوده با جمهوری اسلامی را تامین و رعایت حقوق بشر قرار دهند. اساتید امضا کننده این بیانیه تا چه اندازه این خواست را مؤثر ارزیابی می کنند؟

واقعیت تلخ این است که کشورهای جهان اغلب در پی منافع اقتصادی کوتاه مدت خود هستند ولی این امر به آن معنا نیست که دیگران از جمله کسانی که بیانیه را امضا کرده اند تذکر ندهند که این کار خلاف اخلاق و اصول انسانی است.

باید بدانیم که در همیشه به یک پاشنه نمی چرخد، اوضاع ایران حتماً تغییر خواهد کرد و من تردیدی ندارم که اوضاع ایران به این شکل قابل دوام نیست. دولت ها نباید تردید داشته باشند که اگر امروز مماشات خود را در برابر کشتار و فشار ادامه دهند و سکوت اختیار کنند، فردا که در ایران دولتی قانونمند و برخواسته از رأی مردم روی کار بیاید تاوان آن را خواهند پرداخت چون به این دولت ها اجازه نمی دهد از بازارهای ایران استفاده کنند.

این بیاینه فشاری است در جهت افکار عمومی و آغاز روشن کردن فرایندی که در آینده محقق خواهد شد، اگر این کشورها به رویه نادرست خود ادامه دهند.